بسم الله الرحمن الرحیم

در قرآن کریم به عنوان کتاب آسمانی مسلمانان که کتاب زندگی تمام بشریت است، آیات متعددی در باب آینده نهایی انسان ها و حکومت جهانی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بیان شده است، هر چند در ظاهر اغلب این آیات اشاره ای مستقیم به موضوع مهدویت نشده است ولی مسفران قرآن و در صدر آنها ائمه اطهار علیه السلام بسیاری از آیات را در باب حکومت نهایی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف تفسیر نموده اند.

در این مختصر سعی بر این است که این آیات را از کتاب های مربوطه[1] ارائه کنیم و تفسیر آنها را هم با تکیه بر تفاسیر معتبری چون المیزان و نمونه بیان کنیم

سوره بقره آیه ی 3:

آیه:الم 1 ذلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ 2 الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ 3

ترجمه: الم«1» دروحى بودن و حقّانیت این کتابِ با عظمت هیچ شکى نیست ؛ سراسرش براى پرهیزکارانْ هدایت است .«2» آنان که به غیب ایمان دارند و نماز را بر پا مى‏دارند و از آنچه به آنان روزى داده‏ایم انفاق مى‏کنند . «3»

توضیح: تفسیر نمونه در باب توضیح درباره ایمان به  غیب به صورت زیر بیان کرده است:

"در اینکه آیا ایمان به غیب در اینجا تنها اشاره به ایمان به ذات پاک پروردگار است ، و یا غیب در اینجا مفهوم وسیعى دارد که عالم وحى و رستاخیز و جهان فرشتگان و به طور کلى آنچه ماوراى حس است شامل مى شود، در مفسران بحث است .
از آنچه در بالا گفتیم که ایمان به جهان ماوراء حس ، نخستین نقطه جدائى مؤ منان از کافران است روشن مى شود که غیب در اینجا داراى همان مفهوم وسیع کلمه مى باشد، به علاوه تعبیر آیه مطلق است ، و هیچگونه قیدى در آن وجود ندارد که به معنى خاصى محدودش کنیم .
و اگر مى بینیم در بعضى از روایات اهل بیت (علیهمالسلام ) غیب در آیه فوق تفسیر به امام غائب حضرت مهدى سلام الله علیه شده که به عقیده ما هم اکنون زنده است و از دیده ها پنهان مى باشد، منافاتى با آنچه در بالا گفتیم ندارد، چرا که روایاتى که در تفسیر آیات وارد شده و نمونه هاى فراوانى از آن را بعدا ملاحظه خواهید کرد غالبا مصداقهاى خاصى را بیان مى کند، بى آنکه به آن مصداق محدود باشد، روایات فوق در حقیقت مى خواهد وسعت معنى ایمان به غیب و شمول آن را حتى نسبت به امام غائب (علیه السلام ) مجسم کند، حتى مى توان گفت ایمان به غیبب معنای  وسیعى دارد که ممکن است با گذشت زمان حتى مصداقهاى تازهاى پیدا کند.[2]"